به تعظیم عشق

 

 

برگرفته از کتاب "به تعظیم عشق"
با هرچه دل
سروده استاد محمد خلیل مذنب (جمالی) 

پیراهن سپیده به تن دارم. 
حال و هوای صبح شدن دارم. 
لبخند میزند همه اعضایم. 
روحی شکفته مثل چمن دارم. 
من سرخوش از پیاله ی پنهانم. 
سرمستی اویس قرن دارم. 
چون تاک پیر در خم تاکستان، 
صد خوشه ی خمارشکن دارم. 
آبشخوری ز دشت ختا بیرون. 
بویی ز آهوان ختن دارم. 
اینجا سراغ من ز که میگیری؟ 
من در ورای خویش وطن دارم. 
هر لحظه عالمی به خدا نزدیک، 
بیرون از این سرای کهن دارم. 
با هرچه دل، یکی شدنم بینید. 
یک حرف دل ز هرچه دهن دارم. 
پیچیده ام به رگ رگ خود با دل. 
یک رشته از هزار رسن دارم. 
نامحرمند گوش و زبان با هم، 
هرجا به سینه، ضبط سخن دارم. 
پوشیدنی جمال[جمالی] نیست. 
با صد هزار پرده که من دارم.